Turkiye’s Oil Potential: Onshore and Offshore

by  OGIB RESEARCH TEAM on JANUARY 22, 2013

On the surface, Turkey has everything going for it in oil and gas. Onshore, it’s under-explored with one of the top international shale plays—the Dadas Shale—about to get tested for the first time with new technology.

Offshore there is talk of a Black Sea bonanza.  The country has good governance, full-package infrastructure, easy access to markets and attractive fiscal terms.

But under the surface—in the ground, where it counts—there has yet to be a big discovery to ignite the country’s energy sector, and the share prices of the Canadian and American juniors active there.

BACKGROUND—Big Oil is All Around Turkey

Turkey’s oil production doesn’t tell much of a story. Production is less than 70,000 boe/d, and Turkey imports 90% of its oil and natural gas needs.

Nor is Turkey about proven reserves: It only has about 270 million barrels of proven oil reserves and 218 billion cubic feet of natural gas reserves, so it isn’t exactly Iraq—which borders Turkey to the southeast.

Turkey is about close-ology and a recently renewed interest by the majors in the tight oil, or shale oil—the “unconventional” stuff.

In terms of close-ology, there is:

1.     To the North—Black Sea potential.
2.     To the South—27 billion barrel onshore finds like Iraq’s Kirkuk field.
3.     To the East—Azerbaijani oil fields.
4.     To the West—well, this just gets silly.  Look at this list:

a.     22+ billion barrels of oil in Greek waters in the Ionian Sea.
b.     4 billion barrels in the Greek waters of the northern Aegean Sea.
c.     An estimated 7 billion cubic feet of natural gas in one well offshore the Greek-held part of Cyprus discovered late last year.
d.     33+ trillion cubic feet of gas discovered in nearby Israeli waters.

And Turkey knows how to lure investors. It offers foreign oil companies a flat 12.5% royalty tax and a 20% corporate tax rate.

Countries compete for private industry exploration dollars, and one key advantage Turkey has over competing nations—like those in the South American countries where a lot of juniors spend money—is speed in the bureaucracy.

“Approval processes are clear and rapid,” Patrick McGrath, Chief Financial Officer for Anatolia Energy Corp., told OGIB.  Anatolia is exploring for the Dadas shale in southern Turkey.

Turkey has a web of pipelines, refineries and export terminals. Here, there is no question of refinery difficulty or getting product to market.

For pipelines, there is:

• The Blue Stream system transporting Russian natural gas to Turkey under the Black Sea.
• The Baku-Tbilisi-Ceyhan pipeline (the longest), which transits oil from Azerbaijan.
• Kirkuk-Ceyhan pipeline (the largest), which transits oil from northern Iraq.
• The planned Samsun-Ceyhan crude oil pipeline which will run from Turkey’s Black Sea province of Samsun to the Turkish Mediterranean hub at Ceyhan.

Six operating refineries can produce 714,275 bpd—yet there’s only 58,000 bopd of internal production.  The southwestern port at Ceyhan is becoming a major regional energy hub, with several new refineries already permitted.Combine this with the most favorable financial terms in the region and the infrastructure to get oil to market, and  Turkey should be an energy hotspot.  It just needs a big discovery.  The majors are working offshore, and majors and juniors are working onshore.OFFSHORE POTENTIAL—To the North AND to the South

State-owned Turkish Petroleum Company (TPAO) estimates there are up to 10 billion barrels recoverable in the Black Sea.

Turkey’s offshore hopes have been hit as BP’s Black Sea exploration failed to find any oil reserves in the marine regions off the northern Turkish coastline, though exploration continues. In late 2010, Chevron temporarily withdrew and a year later Exxon packed up in two areas after exploration yielded no finds.

But offshore exploration potential to the west remains attractive because of its geography: It adjoins Israeli, Cypriot and Greek waters where massive finds ALSO include:

• 232+ million barrels of oil and another 1.8 trillion cubic feet of gas discovered off Tel Aviv in March
• Turkey has also started exploratory drilling for onshore oil and gas in the Turkish north of Cyprus

This has also created some geopolitical tectonics.

Turkey has threatened war if Greece drills any further into the Aegean. And a deal struck between Israel and Greek Cyprus has Turkey worried that it will never benefit from its “share” of Cypriot gas. The Turks invaded Cyprus in 1974 and the island has since been split between the Greek zone (two-thirds) and the Turkish zone.

In early November, the Turkish authorities warned foreign oil and gas companies that they would be banned from participating in new oil and gas projects in Turkey if they cooperated with Greek Cypriot offshore drilling plans. This is a direct response to the Greek Cypriots awarding four Mediterranean Sea gas concessions.

The problem here is that the Turkish Republic of Northern Cyprus—and Turkey proper—claim the same rights to these concessions. Everyone is eyeing this Aphrodite field greedily as it sits next to Israeli waters that hold gross mean gas resources of more than 33 trillion cubic feet.

Turkey warned military action last year, but Greek-held Cyprus is supported by the United Nations, and the Turkish-held part is not recognized internationally.

- Jen Alic, guest editor

PS: With one of the top shale oil prospects in the world, Turkey’s potential is as big as the Barnett Shale in Texas. Geologically it’s just like the Woodford shale in Oklahoma.

Exploration & Production Story

0. Formation of Reservoir




1. Exploration process




2. Production Stage

a) Drilling and installation



onshore drıllıng



offshore drilling example


b) Wellhead to separation facilities

Full field development  acc. to reservoir crude oil specifications.








c) Enhanced Oil recovery

Galatasaray 2013/14 sonuc

Bu sezon cok iyi baslamıstı aslında. Emirates cup,Super kupada Feneri yenmek gayet iyi bir baslangıctı.Ama Fatih terim var olan problemleri alınan güzel skorlar nedeniyle unutuyordu.takımın eboue-dany-chedjou-riera defansıyla bazı hazırlık maclarında 3 ortalama gol yemesini unutuyordu. kronikleşen sol bek sorunu,ebouenin istikrarsızlıgı, 6+0+4 rezilliği.
yönetim ve fatih terim bu olasılıkları göz ardı edip adeta transfer yapmadan sezona başlandı .(Bruma hariç)
alınan üstüste deplasman beraberlikleri. Real madrid maçında, eboue-dany-chedjou-riera  müthiş oyunuyla (!) Türkiye'ye gelmiş en iyi kalecilerden biri olan muslera'nın düştüğü durum:// Ronaldonun gol krallığına ilk maçtan adım atması...Fatih terimin garip milli takim kahramanligina soyunmasi...

Bilmiyorum,bu sezon acayip inişli çıkışlı geçti. Ama hiç kimse çıkıp sezonun ilk yarısında Drogba top oynamadı demesin,lütfen. Adam Sneijder ile beraber resmen takımı ayakta tuttu.Juventus'u beraber elediler :)
ne yazık ki ikinci yarı Drogba'nın isteksizliği,Chelsea macından sonra ortadan kaybolması ve Dünya kupası öncesi SSKya vurması,benim gibi çoğu Galatasaraylıyı çok üzdü.
Mancini evet iyi bir taktisyen,ama çok uzun süre çözemedi Galatasay'da ne olup bittiğini.nokta atışı transferler yapılamadı.takımı gençleştirmek adına. Telles,Veysel,Koray önemli transferler oldu. Ama Hajro,Salih,umut,oguzhan tutmadı. Ben Ontiverio'dan da çok ümitliydim ama ne yazık ki istenilen düzeye gelemedi (6+0 bulan ocgunun da bundan katkısı yatsınamaz)

iç sahada farklı galibiyetler,derbilerin hepsinde üstün oyun,Türkiye kupasındaki alınan kritik maçlar...Şampiyonlar liginde bazı maçlarda iyi performans sunu gosteriyorki Galatasaray resmen bu yıl maç seçti. Kritik maçların hepsinde iyi oynadı ama deplasmanda rize,antalya,konya,kasımpaşa maçlarında inanılmaz goller kaçırdı..6 pastan ,bu maçlarin hepsinde, 2 gol kaçırdı.
TT arenadaki kayserispor malubiyetiyle de zaten lig gitmiş oldu.
Mancini bir dönem toplarlayamadı ne yapsa olmadı.Takım olamadı,saldıramadı Galatasaray ,Avrupa'dan an elenince,bütün motivasyon kayboldu ,bir anda.

Bazı şansızlıklarda oldu Hamitin müzmin sakatlıgı,burak ile umutu seri baglasan Drogbanın yarısı etmezler ama o Drogba 36 yasında ve oynuyamadı herhafta artık ...
 Genç yetenek,oyun sikisinca  oyunu kanatlara acabilecek,dunya kupasına gitmesi kesin gozuyle bakılan Brumanın siktiri boktan bir kupa macında sezonu kapatması..kara haberdi resmen..
Musleranın en kritik Fener deplasmanı ve Real -kopenhag deplasmanlarında olmaması ve çaylak Eray'ın yedigi hatalı goller.
Aynı şekilde kanat alternatifi Aydının da yine kupa macında sezonu kapatması adeta bu yılın ugursuz bir yıl olacagını gösteriyordu.

Melonun insanlık dışı hırsı,performansı. Sneijderin kendini aşması,Inter gunlerindekini animsatan çok klas goller atması,tek başına takımı sırtlaması. Musleranın herzaman ki formunu koruması.

Bence bizim takım 4-3-3 oynatabilecek sag sol kanat driblingci adamlarına sahip degil Sneijder cok akıllı 10 numara pozisyonun adamı. sol acıkta oynarken karşı karşıya kaçırdıgı golleri düsünün..Adam winger degilki...o depardan sonra cok yoruluyor haliyle.Bruma iyi dönebilirse bi nebze oynayabiliriz ..ama Buraktan winger vs olmaz arkadas.
Ayrıca Melo DMC,Selcuk CM ehh idare eder ama Yektanın oynadıgı pozisyana Yaya Toure ,Appiah,Gerard vari oyunun 2 yönünde de kral futbolcu koyamadıkca bu yılki gibi sizin 4-3-3 ortası kevgir olur.Selcuk ta trafik polisi gibi arkadan kovalar elemanları. (Hakan calhanoglu mukemmel bir transfer olurdu yapılabilirse ama cok zor)

Gelecek sezon gelen 5+3+0 dangalaklıgıyla ligde sampiyonluk Cimbom için yine cok zor.muslera-melo-telles-sjneider-yabancı forvet 5 ediyor zaten.... (chedjou+bruma 7 oldu ,artık bi kisi Hajro-ontivero mu olur,kimi alırlar kontenjana sıkıntı buyuk)

ve daha defansın gobegine saglam birisi ( ömer toprak almak imkansıza yakın,serdar taşçı da mümkün gibi durmuor,,chedjou oynayınca fena degil ama süreklilik yok,götü dayayıp şampiyonlar ligine gidemessin,yedek olur ancak)
kroniklesen sagbek sorunu (sabri-veysel-hamit anca TRde günü kurtarabilirler,,kimi koyacaklar oraya cok merak ediyorum...sıkıntı cok buyuk) ortasahadaki CM adamı Hamit-yekta-emre colak iyi oynadı varsayıyorum ha bu arada(ya da Turk vatandasi bir maestro bulacaklar???)

yabancı forvet cok yaslı olmayan son vurusu cok klas olan (Baros,Klose,Dzeko ayarında) devamlılıgı olan tek -cift forvet oynayabilecek,topu alıp sırtı donukte iş yapabilen bir adam lazım. en az 5-6 milyon euro eder.
defansta en az 5-6 milyon eder. box to box ortasahada 6 milyon de. 18milyon etti.
bir tane yerli sag bek alternatifi, bir tane yerli genc forvet alternatifi (muhammet demirci gaziantep--tanju /oktay vari gol kokluyor adam)
toplam da nerden baksak 22 milyon euro civarı para yaptı. Allah tan sampiyonlar ligine direk gidiyoruz.
yillik 10 milyon euroda forma reklamindan (Samsung etc) baglasalar.
Elden cıkarılan Amrabat-dany,,kiralık hajro-ontivero filan az bir rakam Galatasarayın eline gecer.
giden Drogba dan 5 milyon euro,eboueden 2.5 milyon euro  maaş düş...10-8 = 2 giden yabancıdan daha 2 milyon euro düş. maaş bütcesi biraz rahatlar.

Ama bu 5+3 işiyle cimbomun işi çok zor. Avrupada ait oldugu yerde akıllı-nokta transferlerle yine biseyler yapar (2.tur vs) ama ligde sampiyonluk ,takım kimyasının ve sezon bası hazırlıgın iyi yapılmasına baglı bence..
Ayrıca Mancini tekrar rotasyon takımı yapıp herhafta birilerinin yerleiyle oynarsa,Türk futbolcusu bu yapıyı zor kaldırır.

3. yıl ustuste sampiyonlar ligine katılmamız cok onemli ..kale-DMC-10 numara pozisyonlarımız hala saglam. iyi bir defans oyuncusu iyi bir MC ve cok iyi son vurusu iyi bir forvetle (Burak yılmaza nazire) enseyi cok karartmayız.

PS: sag bekte kim ne maymunluklar yapacak gelecek yıl cok merak ediyorum.
Tüpçü başkanlığı bırakınca da normal insanların yönettiği orta düzey bir avrupa ligine döneriz,inşallah.

ukrayna'da neler oluyor

Ukrayna: Batı ile Doğu’nun arenası

Ceyda Karan

Ukrayna, üzerinden hayal kurulabilecek bir diyar değil maalesef... Ne yüzyılımızın genç isyankâr ruhlarının özgürlük ve refah ideallerinin filizleneceği bir diyar; ne de dünyanın neo-liberal gidişatına direnenlerin sosyalizmin o eski kulağa hoş gelen eşitlik, sosyal adalet ruhunun canlanabileceği... Ukrayna, batısı ve kuzeyini Avrupa; doğusu ve güneyini ise Rusya’nın şekillendirdiği bir arena. Siyasi tercihler bir yanda, ekonomik sorunlar öte yanda... Nüfusun Avrupalı olarak refah içinde yaşamayı arzulayan kesimi bir yanda, Moskova’ya yönelimden hoşnut kesimi öte yanda.. Ve işin gerçeği şu ki, 21. yüzyılda medeniyet bileşkesi kuramamanın bedeli bölünme ile ödenebilir.

 

MAVİLER VE TURUNCULAR

Bu aslına bakarsanız ikinci deneme. Son yaşananlar, bu ülkeyi yakından izleyenler için deja vu hissi yaratıyor. Başkenti Kiev’in protestocuların ‘Euromeydan’ diye andığı ‘Bağımsızlık Meydanı’nda kasım sonundan beri hâkim renk, Rusya’yı sembolize eden ‘mavi’den Ukrayna milliyetçiliğini sembolize eden ‘turuncu’ya döndü. Tıpkı 2004’teki gibi... Ancak ‘mavi’nin sessiz sedasız üstünlük sağlaması için altı yıl yetmişti. Fark şu ki, 2004’teki ‘turunculaşmada’bölünmüşlük daha az anılırken, bugün ana tartışma ekseni...

Protesto hareketi emellerine ulaştı. Bedeli en az 77 genç insanın hayatını yitirmesi ve başkent Kiev’in savaş alanına dönmesi oldu. Yanukoviç, 2004’te sandıkta hile yaptığı iddiasıyla başlayan ‘Turuncu Devrim’le rakibi Viktor Yuşçenko’ya yeniden düzenlenen ikinci turda yenilmişti. Yuşçenko daha sonra yüzde 5’lere düşüp silindi. Yanukoviç ise 2010 seçimlerinde ana üssü olan Doğu’daki desteğiyle yeniden başa geldi. Ve bu kez gençliğin başını çektiği isyan ile gidecek gibi. 63 yaşında eski Sovyet ulaştırma yetkilisi olan Yanukoviç’in saldırıdan iki kez hüküm giymişliği var. Oligarklarla göbek bağı, nepotizmi ve baskıcı yönetimi eksik değil...

Sokaktaki barışçı gençlerin hayalleri büyük ama liderleri 2004’tekinden farksız. Kiminin geçmişinde yolsuzluklar, kiminin yabancılarla derin bağlar, kiminin 1930’ların ruhunu aratmayacak milliyetçilik ve militarizm var..

 

ANLAŞMA NE DİYOR, NE OLABİLİR?

AB arabuluculuğunda imzalanan anlaşmanın ana hatları, geçici birlik hükümeti kurulması, bu yıl içinde seçimler ve devlet başkanının yetkilerini sınırlandıran 2004 anayasasına dönülmesi. Parlamento anlaşmayı derhal onayladı. Berkut ismi verilen özel birliklerle kan döken İçişleri Bakanı Vitali Zaharçenko görevden alındı, ceza yasası 2010’da seçimi kaybetmiş Yulia Timoşenko’nun hemen salıverilmesinin sağlayacak şekilde değiştirildi.

AB arabulucuları Almanya, Fransa ve Polonya dışişleri bakanları ‘tanık’ olarak imzalarını koyarken, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in yolladığı arabulucu Vladimir Lurkin ‘imzasını esirgedi’. Yanukoviç anlaşma sonrası, “Barışın tesisi için atamayacağımız adım yok. Erken seçimlere öncülük edeceğim” dedi. Onun elini sıkmış olan Klitschko daha sonra Euromeydan’da bu yüzden özür dilemek zorunda kaldı.

İki tarafı da memnun edemeyen anlaşma çöpe atıldı. Parlamentonun azil girişimine bakılırsa, Yanukoviç devri sona erdi. Peki, bu kavga ‘burada bitebilecek mi’?

 

ASIL EKONOMİYE BAKMALI

En mühimi ekonomi. Rusya, Ukrayna’nın 2014’te ayakta kalabilmesi için 15 milyar dolarlık kurtarma paketinden vazgeçecek mi? Yahut ahalinin donmaması için ucuz doğalgaz anlaşmasını sürdürecek mi?

Son kaosta AB’nin mali yanını ihmal ettiği bir anlaşma ile Kiev’in kapısını çalması da rol oynadı. Oysa protestoları tetikleyen Doğu Diyalogu çerçevesindeki İttifak Anlaşması, Ukrayna’nın askerî anlamda Batı’ya kaymasına zemin hazırlamayı ihmal etmemişti. Peki, AB kesenin ağzını açabilecek mi?

ABD ise reform karşılığında paradan bahsediyor. IMF’nin yeni programı devreye girebilir. Ama Ukrayna parlamentosu, yönetimi ve ekonomisi normal bir ülke gibi işlemiyor. Eski programlar doğru düzgün yürütülmüş değil. Ukrayna’nın yüzde 7,7’lik bütçe açığının finansmanı, enerji fiyatlarının aşamalı ayarlanması gibi zorlu meseleler var.

 

PUTİN’İN TAKTİK ÇEKİLMESİ..

Ve Rus lideri Vladimir Putin... Taktik olarak çekilmiş görünüyor. Peki, Ukrayna’yı ayrılmaz parçası gördüğü Avrasya Birliği planlarında geri adım atacak mı? Unutmamalı ki, Putin soğukkanlı geri çekilmeyi bilen ve bir sonraki hamlesini düşünen bir ‘satranççı’.

 

Ukrayna dediğimiz diyar...

“Biz, tüm kardeşler, Kazak ulusundanız...” Ukrayna milli marşı işte bu sözlerle sona eriyor. Kimlik krizi pek çok ülkede tarih ve demografiyle tetikleniyor. Ukrayna da azade değil. Kiev diye andığımız diyar daha Moskova kurulmamışken Rusya’nın ilk başkenti. Kazaklar bu topraklarda at koşturmuş. Yani aslında Rus azınlık demek de çok doğru değil. Zira ülkenin doğusu ve güneyinde Sovyet halklarından hatırı sayılır bir nüfus da yaşamakta.

Bölünmüşlük Ukrayna’nın Doğu Slav ahalisinin adeta kaderi. Bütünleşme çabalarıyla geçen 19. yüzyılda Ukrayna’nın büyük kısmı Rus imparatorluğuna katılırken, kalanı Avusturya-Macaristan imparatorluğunu seçer. 1. Dünya Savaşı ve 1917 Ekim Devrimi’yle çalkalanan bu coğrafyada, Kara Ordusu’yla devrimci köylülere öncülük etmiş ünlü anarşist Nestor Mahno’dan anımsayacağımız ‘bağımsızlık’ rüyası filizlense bile ülke iç savaş sürecinde Polonya ile Bolşevikler arasında sıkışır. 1922’de Ukrayna Sovyeti’nin SSCB’ye katılmasıyla 20. yüzyıl sonuna dek sürecek Moskova hâkimiyeti başlar. Bu aynı zamanda Stalin’in emriyle 1930’larda 680 bin aydının öldürülmesi ile köylülüğü dönüştürme amacıyla girişilen sanayileşme politikalarının bedelinin ‘büyük kıtlık’ta 10 milyona yakın insanın canıyla ödendiği bir dönem. (Elbette bugün Ukrayna’daki Rus karşıtları ‘büyük kıtlığı’ ‘soykırım’, Holodomorolarak anarken, aynı bedeli bütün Sovyet halklarının ödediğini anımsamamayı tercih ediyor.) Nitekim Ukraynalılar 2. Dünya Savaşı’nda Almanlara karşı kahramanca dirense de‘bölünmüşlüğün’ tezahürü Nazilere desteğin de eksik olmaması. Velhasıl 1950’lerden sonra ülke SSCB’nin ağır sanayi merkezlerinden biri olurken, çöküşle birlikte 1991’de nihayet gelen bağımsızlık bölünmüşlüğü giderebilmiş değil.

 

Madalyonun iki yüzü..

Ukrayna’yı salt ‘Euromeydan’ odaklı okuma öne çıkıyor. Batı medyasında tarihÎ ve demografik yapıyı hesaba katan nadir örneklerden birisini Washington Post’tan Max Fisher, ‘Ukrayna’da olup bitenlerin iki farklı öyküsü. İkisi de doğru’ başlıklı analizi ile verdi. Bu analizden yola çıkarak madalyonun iki yüzünü aktaralım.

 

BATILILARIN BAKIŞ AÇISI...

Ukrayna’da yaşananlar demokrasi ve AB yanlılarının yolsuz ve otoriter hükümete başkaldırısı. Ukrayna’ya dair bilgisi az olanların kolaylıkla benimseyeceği versiyon bu: “Yanukoviç 2004’te sandıkta hile ile kazandığı seçime isyan edilince geri adım attı. Yeniden yapılan ikinci turda kaybetti. Böylece Turuncu Devrim gerçekleşti. Fakat 2010’da yeniden seçime girip kazandı, giderek daha yolsuz ve otoriter oldu. Kasımda AB İttifak Anlaşması’nı reddedip Rusya’dan 15 milyar dolarlık kurtarma paketini tercih etti. Böylece ülkesini sattı. Protestolar başladı. 16 Ocak’ta protestoları kısıtlayan, basın özgürlüğünü rafa kaldıran ve baskıyı artıran yasayı, lideri olduğu Bölgeler Partisi’nin oy çokluğuyla parlamentodan geçirdi. Polisiye tedbirlerle kan dökülmesine yol açtı.”

 

DOĞULULARIN BAKIŞ AÇISI..

İkinci versiyon tarihÎ ve sosyolojik açıdan sistematik bir bakış sunuyor, bunu daha ziyade siyaset bilimciler ve analistler aktarıyor: “Ukrayna ulusal kimlikler üzerinden zaten bölünmüş bir ülke. Yanukoviç, ülkenin doğusundan, anadili Rusça. 2010’da Doğu Ukraynalıların oylarıyla seçildi. Krizin başında yumuşak davrandı, başbakanını görevden aldı, güvenlik güçlerinin aşırı şiddetine karşı soruşturma başlattı. Ama Rusya’nın ekonomik yardımını kabul edince kendisine karşı ‘darbeye girişildi’. Aşırı sağcılar ön saftaydı. Anketlere bakılırsa AB ile anlaşmayı halkın yüzde 43’ü destekliyor. Rusya ile gümrük birliğine destek de sadece yüzde 30. Protestocular Yanukoviç’in Rusya’ya meyletmesine kızıyorlar. Fakat AB anlaşmasını kabul etse, kendi seçmen tabanını yitirecekti.”
 

Kim bu muhalifler...

21. yüzyıl teknoloji çağı. Ülkeler sızıntılar olmaksızın politika icra edemez hâlde. Ukrayna’daki anlaşmanın perde arkası da derhal yansıdı. AB arabulucusu Polonya Dışişleri BakanıRadoslav Sikorski, resmî beyanında anlaşmayı “İyi bir taviz. Barışa şans veriyor” diye andı. YouTube’a düşen görüntülerinde ise muhalefete “Bunu desteklemezseniz olağanüstü hal olacak, ordu olacak ve hepiniz öleceksiniz” derken yakalanıverdi.

Peki, Sikorsky’nin tehdit ettiği muhalifler kim?

» Yulia Timoşenko: Eski Sovyet coğrafyasından çıkan en etkili kadın lider. 52 yaşında.‘Margareth Thatcher’ ile kıyaslanıyor, lakabı ‘demir leydi’. Ukrayna dilinde ‘kadın’ anlamına gelen ‘Vona’ da deniliyor. Ancak çok tartışmalı bir figür. Ülkenin merkezindeki sanayi kenti Dnipropetrovski’den. Doğalgaz işletmesinden 1999’da Devlet Başkanı Leonid Kuçma’nın başbakan yardımcılığına yükseliyor. 2001’de kovulmuşluğu ve doğalgaz kaçakçılığı ithamıyla kısa süreli hapse girmişliği var. Yandaşları ‘bağımsızlık ve Avrupa geleceğini’ savunduğu için hayran. Lanetleyenleri ise onu ‘siyasi oportünist’ diye tanımlıyor, 1990’lardaki çalıp çırpma dönemlerindeki hızlı zenginleşmesini öne çıkarıyor. Turuncu Devrim sonrası 2009’da başbakanken, Rusya ile yaptığı doğalgaz anlaşması makamını gölgeledi, 2011’de görevini kötüye kullanmaktan 7 yıl hapse mahkûm edildi. AB davanın siyasi olduğunu savunarak bırakılmasını istiyor. 2010 seçimlerinde kılpayı farkla Yanukoviç’e yenilmişti. Timoşenko isyana hapisten öncülük etti. Lideri olduğu ‘Babavatan’ (Batkivshchina) partisi, hapse girdiğinden beri Arseni Yatsenyuk tarafından yönetiliyor.

» Arseni Yatsenyuk: 2000’lerin başında Viktor Yuşçenko’nun ‘Turuncu Devrim’hükümetinde ekonomi ve dışişleri bakanlıklarını yürüttü. Değişim Cephesi’nin lideri.Timoşenko’nun ‘Babavatan’ partisinin parlamento liderliğini üstleniyor. 39 yaşındaki siyasetçi yolsuzluklarla mücadele ve AB perspektifi sunuyor. Aslında 2009’da Timoşenko ile Yanukoviç arasında fark olmadığını söylemişliği var. 2012’de ise Babavatan ile ittifakı seçti. ‘Genç liberal’olarak anılıyor. Dick Cheney’nin eski asistanı olan Amerikan Dışişleri Bakanı Victoria Nuland’ın Kiev’deki Amerikan elçisiyle konuşurken sızan sözlerine bakılırsa, Amerikalıların öne çıkmasını arzuladıkları isim.

» Vitaly Kiltschko: UDAR (Ukrayna Reformlar için Demokratik İttifak hareketi, kısaltması‘Yumruk’ anlamına geliyor) lideri, yumruklarını kuvvetle muhtemel ki Yanukoviç’ten iyi çalıştırır. Zira iki metrelik dev cüssesiyle eski dünya şampiyonu ağır sıklet boksör. 42 yaşında. Lakabı‘Demir Yumruk’. Başkan adaylığında gözü var. Almanya’da yaşamış, cebinde Alman pasaportu olduğu söyleniyor. Berlin’in favorisi. Kendini neo-faşistlerden ayrı tutuyor. Avrupalılarla dirsek temasındaki kimi Ukrayna oligarklarının bile desteğine sahip olduğu söylenmekte. Nuland’ın Amerikan elçisiyle konuşurken sızan sözlerine bakılırsa, Amerikalılar liderliğini pek de arzulamıyor.

» Oleh Tyanibuk: Svoboda (Özgürlük) partisinin lideri. Ukrayna milliyetçisi neo-faşist ve anti-Semitik lider. Ukrayna’nın Moskova-Yahudi mafyası tarafından yönetildiğini söyleyince 2004 yılında parlamentodan azledildi. Tabanı Kardeşlik ve Sağ Kesim gibi militan Neo- Nazi’lerle hareket ediyor.

» Sağ Kesim (Pravy Sektor): Timoşenko, Klitschko ve Yatsenyuk’un onayıyla kendilerini‘Meydan’ın savunma gücü’ ilan ettiler. Barışçı protestoculardan yöntemleriyle ayrılıyorlar. Sağ Kesim’in bileşimi Trizub, Ukrayna Vatasever’i, UNA-UNSO ve Svoboda’dan oluşuyor. Ukraynaa polisine saldıranlar, en az 60 polisi yaralayanlar onlar. Kuvvetle muhtemel ki, Batılı gazetecilere silahlarla yakalananlar da. Farklı görüşleri taşıyanları ‘hain’ ilan edip cezalandırmaktan söz ediyorlar. Liderlerinden birisi geçen hafta Radio Free Europe’a‘CIA’nin kendilerine gerekirse gerilla savaşı başlatılabileceğini söylediğini’ iddia etmişti. Varılan anlaşma bu grupların elindeki silahları İçişleri Bakanlığı’na teslimi gerekirken, neo-nazi Sağ Kesim ret bayrağı açmış görünüyor.
 

Ukrayna, açık çözümü olmayan ciddi bir sorundur

Riyad Makaev / Doğruhaber / Analiz 

Kırım, Rusya’ya bağlandıktan sonra Putin’in reytingi ülkede maksimum dereceye yani % 80’e ulaştı. Kremlin, bu vatansever duygu patlamasını ülkenin vidalarını sıkmak, eleştirenleri susturmak ve aynı zamanda Rus toplumunu Batı’ya olan eğiliminden kurtarmak için kullanmaya başladı. Batı, Sovyetler Birliği’ni daha doğrusu komünizmi yıkarken ameliyat sırasında bazı “dikişlerin atmadığı” bugünlerde ortaya çıkmaktadır. Demek istediğim şudur: Belki Komünizm rejimi ve Sovyetler Birliği yıkıldı. Ancak, Rus emperyalizmi sömürgeci zihniyetinden kalan kalıntılar yeniden canlanmaya başladı. 

Ukrayna’daki problem belli bir “siğiller” ile ilgili değil, tüm organizmanın aldığı ortak bir kanser problemidir. Bu problem 1989 yılından beri eski komünist bloğun içinde yer alan tüm ülkelerde var olan ve şimdi tekrar canlanan bir hastalıktır. 

Ukrayna’da baş göstermiş olan problem açık çözümü olmayan ciddi bir sorundur. 

Eski Sovyetler Birliği içinde yer alan toplumların hepsinde bu problemi görmek mümkün. Rusya bunu gayet iyi analiz etmiş ve kendince “tedavi metodu” uygulamaktadır. Komünizm yıkıldıktan sonra toplumun önüne sürülen çözüm ve antibiyotik “Batı Demokrasisi” oldu. Ancak genlere işlemiş olduğu komünizmden kurtulmak için bu “antibiyotik” çok tesir göstermemiş olsa gerek. Tüm bu ülkelerde aklanma operasyonu daha doğrusu kemoterapi uygulaması gerekir. Belki “saçlar dökülür kel gözükür” ama toplum daha özgür ve daha bağımsız olabilir. 

RUSYA SOVYET TARZINA DÖNÜŞ YOLUNDA 

Rusya, Sovyetler Birliği’nden dağılan ülkelerdeki bu virüsü yeniden harekete geçirmeye çalışıyor. Batı, Ukrayna gibi ülkelere vaad ettiği demokrasi ve özgürlük reçetesini yazarken asıl problemin teşhisinde hata yaptı. Bugün AB ve ABD’nin çok yavaş hareket etmesinin nedeni problemin tam muhtevasını bilmemelerinden kaynaklanmaktadır. Post Sovyet ülkelerinde, adeta Rus ajanlar gibi, hala Rus yanlısı düşünen siyasetçiler, düşünürler ve hatta iş adamları vardır. Rusya istediği zaman bunları destekleyerek ülkenin iç siyasetine müdahale edebiliyor. 

AB ve ABD Rusya’ya karşı ekonomik ve siyasi yaptırımlar uyguluyor. Rusya’nın en büyük şirketlerinden “Gazprom”un petrol bölümü ABD’nin yaptırımlarının olası güçlendirilmesi karşısında alıcıları için dolar yerine avro ile sözleşme imzalamak için hazırlık yapıyor. VTB Yönetim Kurulu Başkanı, ‘Rus ihracatçıları ruble ile ödeme yapmayı düşünmeliler’ dedi. Avrupa Birliği ve ABD’nin ekonomik yaptırımları etkisini göstermeye başladı. Moskova dışındaki bölgelerin bütçeleri tükenmiş durumda. 

Krasnodar bölgesi ve Soçi kentinin mali durumu Olimpiyat yatırımları sonucu olarak daha yoğun olmuştu ve şimdi Moskova’ya bağımlılığı artmıştır. Ülkenin diğer bölgeleri bu tatsız durumdan uzun zamandan beri zaten muzdarip durumda. 

Rusya’nın Kırım ilhakı ile girdiği siyasi durum Rusya’nın gelişen gayrimenkul piyasasını da önemli ölçüde durdurdu. Rusya’nın ekonomik olarak büyümesi yavaşladı ve ruble düşmeye başladı. Dolayısıyla Rusya’nın Kırım ilhakı ve Batılı yaptırımları ile başlayan süreçte Rusya’nın ticari emlak piyasası çok ciddi bir düşüşe geçti. Herkes Ukrayna ile ne olacağını bilmek istiyor. Ancak, Ukrayna konusu her gün şaşırtmaya devam ediyor. Son günlerde Doğu Ukrayna’da baş gösteren ayaklanmalar yine Moskova’nın kararnameleri ile hareket edildiğinin göstergesi. Belki tüm göstericiler Moskova’dan alınan talimatlarla hareket etmiyorlardır. Ancak Doğu Ukrayna’da Rus yanlısı göstericilerin başlattığı olaylar açık biçimde Ruslar’dan destek alındığının kanıtıdır. Çünkü ortak söylemleri, Rusya’ya bağlanmak istedikleridir. 

UKRAYNA İÇİN KAOS AN MESELESİ 

Doğu Ukrayna şehirleri Kharkov, Donetsk, Lugansk’ta göstericiler hükümet binalarını ele geçirirken, Ukraynalı yetkililer Rusya’nın Rus nüfusun çoğunlukta olduğu bölgede ayrılıkçı duyguları körüklediğini ve eylemcileri el altından desteklediğini ve Doğu Ukrayna’yı istikrarsızlaştırmak için uğraştıklarını söylüyorlar. Göstericilerin büyük bir bölümünü Rusya oluşturmuyor ise de Ukrayna’da binlerce Rus gönüllüsü olduğu bir gerçektir. Eski Kremlin danışmanı Sergei Markov’a göre, gönüllüler olası bir çatışma söz konusu olursa eline silah almak için hazırlar. Bir doğu Ukrayna işgali ve Rusya tarafından ilhak düşüncesi, Rusya’da “Levada-Center” şirketi tarafından yapılan bir ankete göre, Rus halkı arasında önemli bir desteğe sahip. 

Doğu Ukrayna’daki senaryo tıpkı Kırım senaryosuna benzemektedir. ABD şimdiye kadar Ortadoğu üzerinde yoğunlaşmış idi. Ukrayna gibi bir ülkede böylesine bir gelişmeyi hiç düşünmemişti. Rusya Doğu Ukrayna için olası bir askeri müdahale senaryolarını görüşürken, ABD bilmediği bölgelere hiç girmez ve uzaktan yaptırımlar ile ve siyasi baskılarla müdahale etmeye bakar. Ancak Rusya şimdiye kadar tüm ekonomideki düşüşlere ve hukuki suçlamalara rağmen kimseyi takmadan bildiği gibi ilerlemeye devam ediyor. 

Batı, Ukrayna’da patlak veren meselede yıllarca karıştırdığı Ortadoğu’nun ve karıştırmak istediği Türkiye’nin ne kadar önemli olduğunu daha iyi anlayacaktır. Batı ile Rusya’nın savaşında Müslümanlara belirleyici bir güç olma fırsatı doğmuştur. Ancak Müslümanların kendi aralarındaki belirsizlik ve dağınıklık yine bu savaşta belirleyici rolü oynamaya müsaade etmeyecek gibi.